تاثیر تیمارهای مختلف پرایمینگ بذر بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی رشد و عملکرد دو رقم گندم نان در شرایط تنش خشکی

تیمارهای بهبود دهنده ی بنیه بذر مانند پرایمینگ، قادر به افزایش کارایی بذر در شرایط تنش های محیطی می باشند. سه آزمایش جداگانه شامل پژوهش های آزمایشگاهی (??)، (?) و گلخانه ای به منظور بررسی اثر تیمارهای مختلف پرایمینگ بذر بر ویژگی های جوانه زنی، و نیز برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی رشد و عملکرد دو رقم گندم (آذر 2 و شیراز) تحت تنش آبی انجام شد. تیمارهای پژوهش آزمایشگاهی (?)، شامل، چهار سطح تنش آبی و سطوح مختلف پرایمینگ بودند. تیمارهای پژوهش آزمایشگاهی (??) و گلخانه ای شامل دو رقم گندم (آذر2 و شیراز)، چهار سطح پرایمینگ (عدم پرایمینگ، اسموپرایمینگ، فسفوپرایمینگ و هیدروپرایمینگ) و چهار سطح تنش آبی بودند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش آبی بسیاری از ویژگی های جوانه زنی، عملکرد، اجزای عملکرد و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک مورد مطالعه به طور معنی داری کاهش یافتند. اما در بسیاری از ویژگی ها، میزان این کاهش برای بذر های پرایمینگ شده به طور معنی داری کمتر بود. تیمار هیدروپرایمینگ بیشترین سرعت 10 و50 و90 درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و آسکوربیک پراکسیداز و محتوای پرولین تحت تاثیر تیمارهای اسموپرایمینگ و فسفوپرایمینگ به طور معنی داری افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار اسموپرایمینگ بود. کاربرد فسفوپرایمینگ موجب افزایش محتوی نسبی آب برگ پرچم و محتوی کلروفیل شد. پاسخ رقم آذر 2 به تیمارهای پرایمینگ بیشتر از رقم شیراز بود همچنین رقم آذر 2 نسبت به رقم شیراز به عنوان رقم مقاوم تری به تنش آبی شناخته شد.